Γράφει ο Γιώργος Λαμπράκης
O Ούγκο Τσάβες ήταν ένας πραγματικός Ηγέτης... Και μάλιστα από τους τελευταίους ηγέτες σε έναν κόσμο που υποτάσσεται αργά αλλά σταθερά στο χρήμα, στα οικονομικά συμφέροντα, στους δείκτες και στους αριθμούς, που δίνουν πλέον το ρυθμό για να χορεύει ο κόσμος, ανεξάρτητα από την πολιτικές και τις κυβερνήσεις.
Ο Ούγκο Τσάβες έκανε τα πάντα για το λαό του τον οποίο υπηρέτησε με βάση τις σοσιαλιστικές ιδέες και τα ιδανικά του, χωρίς ποτέ να παρεκκλίνει της πορείας του. Αγαπούσε το Έθνος και τους πολίτες του και το έδειξε μοιράζοντας γη στους φτωχούς, φροντίζοντας για τη στέγαση, την μόρφωση και την περίθαλψή τους.
Άλλαξε τη μοίρα της Βενεζουέλας και την οικονομική κατάσταση της χώρας, πουλώντας το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, την ώρα που εμείς στην Ελλάδα φοβόμαστε ακόμα και να πούμε τις λέξεις αυτές, όταν - αποδεδειγμένα πλέον- μπορούν να μας βγάλουν από το αδιέξοδο...
Συγκρούστηκε με τους πολιτικούς του αντιπάλους αλλά και με τους ισχυρούς της γης και έδωσε μάχες που άλλοι δεν τόλμησαν... Πολέμησε τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα μέχρι το τέλος, ακόμα κι όταν αυτά επιχείρησαν (πολλές φορές) να τον συνθλίψουν. Σκληρός αντίπαλος των Αμερικανών δεν υπέκυψε στις πιέσεις τους, την ώρα που κάποιοι νάνοι εδώ στην Ελλάδα τους ευχαριστούσαν ακόμα κι όταν μας ταπείνωναν...
Είχε πάντα ψηλά τη σημαία της Βενεζουέλας και ο λαός του ήταν περήφανος που τον είχε μπροστάρη, όταν εδώ στην Ελλάδα εμείς ακόμα ψηφίζουμε αυτούς που έλεγαν πως τη σημαία μας την πήρε ο αέρας...
Έβαλε φυλακή τα στελέχη του που λήστεψαν το λαό του και καταχράστηκαν το δημόσιο χρήμα, όταν εμείς αυτούς τους λέμε στην Ελλάδα αρχηγούς, υπουργούς και τραπεζίτες...
Άλλοι συμφωνούσαν και άλλοι διαφωνούσαν με τον αγώνα του, αλλά έτσι είναι η μοίρα των δυνατών και των απροσκύνητων... Ή φίλους, ή εχθρούς θα έχουν, τίποτα άλλο στο ενδιάμεσο.
Ήταν ένας πραγματικός Ηγέτης και έτσι θα παραμείνει στη μνήμη όλων. Εχθρών και φίλων...
«Οι Βενεζουελάνοι δεν ψήφισαν εμένα, ψήφισαν για ένα σοσιαλιστικό σχέδιο» [1]. Τη βραδιά της επανεκλογής του φώναζε στους χιλιάδες οπαδούς του που είχαν συγκεντρωθεί έξω από το προεδρικό μέγαρο Μιραφλόρες: «Ζήτω η σοσιαλιστική επανάσταση! Το πεπρωμένο έχει γραφτεί». «Μια νέα εποχή ξεκίνησε», συνέχιζε, «Δείξαμε ότι η Βενεζουέλα είναι κόκκινη! ...Κανείς δεν πρέπει να φοβάται το σοσιαλισμό ...Ο σοσιαλισμός είναι ανθρώπινος. Ο σοσιαλισμός είναι αγάπη. ...Κάτω ο ιμπεριαλισμός! Χρειαζόμαστε ένα καινούργιο κόσμο!»
ΑπάντησηΔιαγραφήΤάδε έφη ένας μεγάλος ηγέτης στις 3 Δεκεμβρίου 2006 στην τρίτη επανεκλογή του, ο οποίος αγάπησε πραγματικά τον λαό της Βενεζουέλας και έδειξε ότι πατριωτισμός δεν είναι να αφήνει τον κόσμο έρμαιο των καπιταλιστών, αλλά να προσπαθείς για το καλό ΟΛΩΝ των συμπατριωτών σου!
ΑΘΑΝΑΤΟΣ!